ไม่ใช่(ไม่)รัก

“อ่อ!! นี่หมอคงคิดว่าคนเหงาเขาคงจะไปนอนกับคนเหงาด้วยกันทุกคนสินะ ขอโทษนะคะหมอ แพรวรักหมอให้ได้ทั้งตัวและหัวใจ ทำไมหมอตีค่าแพรวแค่นั้น” ความรู้สึกฉันและคำพูดต่างๆมันเยอะมากจริงๆที่จะพูดไปแต่ฉันสามารถเปล่งคำพูดออกมาได้แค่นี้
“โธ่แพรว!!!” เขาสบถอย่างคนหัวเสีย ที่ต้องมาฟังอะไรที่ไร้สาระเสียเต็มประดาในความคิดเขา
“หมอก็รู้ว่าแพรวรักและเทิดทูนหมอแค่ไหน ทำไมหมอไม่คิดถึงสิ่งที่แพรวทำบ้าง แพรวรักเพราะรัก มันไม่ได้มีเหตุผลอะไรเลยหมอ” ฉันตะโกนอย่างบ้าคลั่ง แต่ดูเขาจะไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง เขาทำเหมือนกับว่าความรักที่ฉันให้เขามันเป็นเรื่องน่าตลกเสียเต็มประดา