มลทินมธุรส ภาคพิเศษ

เรือนหยาดพิรุณของนางยังคงเรียบง่ายไม่เปลี่ยนไปจากเดิมที่เขาคุ้นเคย ในห้องไม่มีของตกแต่งเกินจำเป็น หยางจื้อหลินวางนางลงบนเตียง ถอดรองเท้าถุงเท้า หยิบผ้าชุบน้ำที่บ่าวเตรียมไว้แล้วอย่างรู้งานเช็ดใบหน้าลำคอฝ่ามือ ใบหน้าเรียวใสแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์สุรา ริมฝีปากสดฉ่ำยิ่งกว่าผลอิงเถา...
“ฮื้อ…”
เสียงนางครางผะแผ่วยามเมื่อเขาก้มลงลิ้มชิมรสหวานที่โหยหา และเขาไม่อยากหยุดการกระทำนั้นเพียงเพราะสามัญสำนึกที่ดีที่ยังเหลืออยู่
หยางจื้อหลินมองไปรอบตัว แสงเทียนที่จุดอยู่บนโต๊ะส่องให้เห็นสุราหนึ่งไหตั้งอยู่พร้อมจอกสองใบ ไม่รู้ว่าเหวินมี่เตรียมไว้ก่อนแล้วหรือบ่าวคนไหนจัดวางไว้ให้ แต่มันช่างวางได้ประจวบเหมาะนัก
“คำมั่น สัญญา” ตัวอักษรสีทองบนฉลากสีแดงที่ปิดไว้บนฝาช่างเหมาะเจาะนัก และคล้ายกับสุราสำหรับดื่มฉลองงานแต่ง หรือนางอยากบอกความในใจที่ไม่อาจเผยได้
หยางจื้อหลินมองไปทางนางในหัวใจก่อนหันกลับมาเปิดฝาสุราออก กลิ่นหอมแรงโชยพุ่งเตะจมูกแทบมึนเมาแค่เพียงสูดดม
‘เป็นสุราอู่เหลียงเย่’
ดวงตาเรียวรีวาววับ หันกลับไปจ้องเหวินมี่เขม็ง
นางอยากลืมเลือนความจริงที่แสนโหดร้ายมากขนาดนี้เชียวหรือ หรือนางพร้อมใจกระโจนสู่หุบเหวแห่งรักไปกับเขาอย่างที่เขาตัดสินใจแบบเดียวนี้เช่นกัน
ใจหนุ่มกระตุกวาบ ไม่อาจฝืนลิขิตในวันพรุ่งได้ แต่ ณ เวลานี้ ชะตาชีวิตเป็นของเขาเอง เขาจะให้คำมั่นสัญญาแก่นาง เป็นของนางทั้งกายและใจแต่เพียงผู้เดียวตลอดชีวิต