ป.ล.ด้วยรักและคิดถึง เล่ม 2

"กูรักมึงนะ"

โจ้พยักหน้ารับและยิ้มกว้าง ที่ผ่านมาหลายปีรอคำนี้มาตลอด คิดว่าคนเย็นชาอย่างนิวจะไม่ยอมพูด แต่ในที่สุดวันนี้ก็ยอมพูดแล้ว หลังจากที่ต้องเกลี้ยกล่อมและทำให้ต้องรออยู่นาน

"กว่าจะพูดออกมาได้นะมึง"

แกล้งบ่นให้อีกฝ่ายได้ยินและนิวก็ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองอย่างเขิน ๆ รู้ว่าโจ้รอคำนี้ตลอด แต่กว่าจะรวบรวมความกล้าจนพูดออกมาได้ก็ต้องใช้เวลา
และสิ่งที่นิวพูดก็ทำให้คนฟังมีความสุขมาก มองแหวนที่นิ้วสลับกับมองหน้าคนที่ยังทำหน้าเขินและยื่นหน้าไปหอมแก้มของนิวและกระซิบบอกที่ข้างหู

"รักมึงเหมือนกัน"