โปรดปรารถนา

โปรดปรารถนา
----------------------------------------------------------------
“อยากได้มันนักใช่ไหม” ว่าแล้วเขาก็ฉีกเอกสารตรงหน้าเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้วปาใส่หน้าคริษฐาเต็มแรงอย่างไม่ไยดี
เพราะเขาไม่ต้องการมัน แต่ในเมื่อหญิงสาวต้องการมันนัก เขาก็จะให้ แต่เป็นเพียงเศษกระดาษที่ไร้ค่าเท่านั้น
เศษกระดาษทะเบียนสมรสที่กระจัดกระจายเต็มรถไม่ต่างจากหัวใจของเธอที่เขากำลังทำลายให้แตกเป็นเสี่ยง ๆ หญิงสาวค่อย ๆ กอบกุมเอาเศษกระดาษพวกนั้นมาไว้บนตัก ใบหน้างามเศร้าสร้อยลงฉับพลัน
“อยากได้นักก็เอาไป ฉันให้”
มือเล็กที่กุมเศษเสี่ยงแห่งเอกสารตีตรารักไว้เริ่มสั่น พร้อมกับหันไปมองหน้าคมด้วยความน้อยใจในสิ่งที่เขากระทำต่อเธอ
ใบหน้าคมหันมาแสยะยิ้มร้ายให้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเต็มไปด้วยความน่ากลัวแฝงเร้นด้วยอะไรบางอย่างที่ทำให้คนมองรู้สึกหนาวขึ้นมา เขาทำราวกับกำลังพอใจอะไรบางอย่าง แต่สายตาที่มองมันกลับไม่ต่างจากจอมมารที่พร้อมจะกระชากวิญญาณของเธอให้หลุดลอยออกจากร่าง
คริษฐารู้ดีว่าอาการเหล่านี้เขากำลังไม่พอใจ และเธอคงต้องเจอกับพายุลูกใหญ่ที่กำลังจะโหมกระหน่ำเข้าใส่แบบไร้ความปรานี
เจตรินทร์ได้แปรเปลี่ยนกระดาษที่เจ้าหล่อนต้องการตีตราตัวเขาเป็นเพียงเศษกระดาษที่ไร้ค่า ไร้ราคา
“ลงมาได้แล้ว”
เจตรินทร์รีบลงจากรถ และอ้อมไปเปิดประตูลากจำเลยอย่างคริษฐาลงมาจากรถอย่างไม่เบามือ ร่างเล็กเริ่มแสดงความประหม่าให้เห็น เมื่อข้อมือที่เขาสัมผัสมันเริ่มสั่น
“พาโปรดมาที่นี่ทำไม ต้องการอะไรกันแน่”
หญิงสาวพยายามมองไปรอบตัวแต่ก็ไม่เห็นอะไรนอกจากพื้นที่โล่งที่เต็มไปด้วยทุ่งหญ้ากว้างสุดลูกหูลูกตา ไร้วี่แววของบ้านคน ความกลัวเริ่มมีในหัวใจ
“ก็พาเธอมาลิ้มรสของคำว่าเมียที่ฉันไม่ต้องการไง จะได้รับแค่ความรู้สึกเจ็บและเจ็บเท่านั้น”

***หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยค่ะและจะนำไปปรับปรุงในเรื่องต่อไป***