เปลี่ยวรัก

คำเตือน : ระวังจะอยากกินผักโขม

**************************************

“โอเค ถ้าคุณเข้าใจแล้วก็ดี งั้นคุณก็ไม่ต้องกังวล ผมจะรับผิดชอบทุกอย่าง”

“รับผิดชอบ? ยังไงคะ เซ็นเช็คแล้วส่งให้ฉันยื่นให้ตัวเองงั้นเหรอ?” หล่อนประชดออกไปแล้วให้นึกแปลกใจตัวเอง ว่าทำไมน้ำเสียงต้องเหมือนมีความน้อยใจแฝงอยู่ หยดน้ำอุ่นรื้นขึ้นมาเกาะขอบดวงตาจนต้องกะพริบไล่

คนฟังรู้สึกแย่ เขาไม่คิดว่าหล่อนจะพูดแบบนี้ หากก็พอรู้ว่าหนึ่งปีที่ผ่านมาหล่อนแอนตี้เขาเรื่องนี้มาตลอด

“ผมไม่เคยคิดจะทำแบบนั้นกับคุณ ผู้หญิงทุกคนที่ผมนอนด้วย เราต่างมีข้อตกลงไว้แล้วว่ามันเป็นแค่เรื่องของความพอใจและมีค่าตอบแทน แต่กับคุณ...”

“ช่างมันเถอะค่ะ ไหนๆ เรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อีก เราควรจะลืมมันและจบทุกอย่างไว้ตรงนี้”

“จบ? ง่ายไป” เขาบอกพร้อมกับจ้องหล่อนราวกับกำลังโกรธ อะไรกัน หล่อนสิต้องเป็นฝ่ายโกรธ เขามีสิทธิ์อะไรมาโกรธหล่อนเล่า

“ง่ายก็ดีแล้วนี่คะ อย่าบอกนะว่าคุณคิดจะนอนกับฉันอีก หึ! ถึงฉันจะเป็นคนงก เห็นแก่เงิน แต่ฉันก็ไม่คิดขายศักดิ์ศรีตัวเองอย่างที่หมอนั่นดูถูกหรอกค่ะ” หล่อนมองเขาด้วยแววตาปวดร้าว “คุณอาจจะนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้โดยไม่รัก แต่สำหรับฉัน...ฉันนอนกับผู้ชายที่ไม่รักไม่ได้!”

“ก็นอนไปแล้ว รักตามมาทีหลังได้ไหมล่ะ”

มานินอึ้ง สับสน มึนงง จ้องตาเขาราวกับต้องการค้นหาบางสิ่งบางอย่าง ซึ่งฝ่ายนั้นก็จ้องตอบไม่หลบไปไหน

คำพูดเขาเหมือนกำลังขอความรัก ทว่าสีหน้าเรียบเฉยเสียจนหล่อนไม่อาจคิดว่าเป็นแบบนั้นได้ อีกอย่างถ้าเขาคิดจะรักและรับผิดชอบหล่อนในทางที่ถูกต้อง เขาคงไม่ห้ามให้ธันวาบอกใครเรื่องนี้หรอก

เขาอายและไม่อยากให้ใครรู้...นั่นคือสิ่งที่หล่อนสรุปได้ในใจ