ฤทัยรัก

ถึง ไข่มุกอันเป็นที่รักยิ่ง
เป็นเวลา 30 วัน 30 ราตรี ที่เราสองคนได้ห่างไกล แม้ระยะทางจะห่างหลายพันลี่ หัวใจของฉันเฝ้าคิดถึงแต่เด็กน้อยผู้แสนหวาน ฤ ในฝันหวานภาพสองเราอยู่ด้วยกันแวดล้อมด้วยทุ่งหญ้าสีเขียว พอตื่นจากภวังค์ไม่เห็นเงาเด็กน้อยอันที่รักใจก็สุดแสนถวิลหา ในยามที่เจอผู้คนมากมายกลับโหยหารอยยิ้มสดใสที่ช่างเหมือนแสงอรุณยามเช้า
สมองและกายมีเรื่องราวต้องคิดและแก้ไข หวังว่าเด็กน้อยของฉันคงเมตตาส่งกำลังใจดี ๆถึงคนทางไกลบ้างนะ เผื่อช่วยให้มีพลังต่อสู้อุปสรรคต่าง ๆ
ฉันนี้ก็แสนแย่...แทบที่จะเขียนถามสาระทุกข์สุขดิบของกันและกัน กลับมัวพร่ำพรรณนาห้วงคะนึง อยู่ทางนี้ก็งานหนักเอาการ หนูมุกอยู่ไร่ชมจันทร์สบายดีไหม ? อย่าคิดถึงฉันมากจนลืมกินข้าวกินปลา อย่าลืมดื่มนมเยอะ ดูแลกายใจให้ดี
เมื่อกลับไปขอกอดร่างนวลแน่ๆ หอมแก้มขาว ๆ ของเด็กน้อยแสนหวาน ฉันสัญญาจะรีบสะสางงานให้เสร็จโดยไวเพื่อจะเจอหนูมุกในเร็ววัน
สุดท้ายนี้ หนูมูกช่วยเขียนจมหมายมาถึงฉันบ้าง จะรออ่านจมหมายแทนใจ
จาก เสือ ลายพยัคฆ์