หวานใจนายทหาร

“แต่วันนี้คุณซนอีกแล้วนะ” ธนาคมยังไม่ลืมเรื่องใต้โต๊ะอาหาร
“แค่นิด ๆ หน่อย ๆ เอง ขำ ๆ นะคะ” อลิสาหัวเราะ
ชายหนุ่มเห็นแล้วมันเขี้ยว คว้าตัวมากอดรัด
“ขำเหรอ เดี๋ยวมาดูกันว่ายังจะขำออกไหม” เขาก้มลงมาซุกไซ้ที่ลำคอ ซึ่งอลิสาก็ไม่เบี่ยงหลบ

“อะไรคะ พบพ่อแม่เสร็จ ก็ออกจากจำศีลได้เลยเหรอ คุณนี่คิดอะไรประหลาดจริง ๆ” เธอล้อ
ธนาคมเงยหน้าขึ้นมา และตัดพ้อว่า
“คุณไม่มาเป็นผมไม่รู้หรอก ว่าหลังจากวันนั้นแล้วเวลาผมพบพ่อคุณ ผมเข้าหน้าท่านไม่ค่อยติดเลย รู้สึกผิดยังไงไม่รู้”
“โอ๊ย ! คุณคิดว่าผู้ใหญ่เขาดูไม่ออกเหรอ” หญิงสาวทำหน้าเหมือนเอือมระอาเต็มทน
ส่วนชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่น

“หมายความว่าไง”
“ชายหนุ่มหญิงสาว รักกัน คบกัน พักอยู่ที่เดียวกัน คุณคิดว่าคนผ่านประสบการณ์ชีวิตอาบน้ำร้อนมาก่อนเราไม่รู้กี่ปี เขาจะไม่รู้เลยเหรอคะ”
ธนาคมคิดตามก็เริ่มมีสีหน้าไม่ดี
“คุณคิดว่าพ่อคุณรู้เหรอ”
อลิสาไม่ตอบ ได้แต่ทำหน้าเพลีย ๆ
“ท่านไม่ว่าอะไรใช่ไหม” เขาถามพลางกลืนน้ำลาย คิด ๆ ตามแล้วก็อาจจะเป็นอย่างที่เธอว่า พวกท่านอาจรู้...
“แล้วคุณได้ยินพ่อพูดอะไรไหมล่ะ” อลิสาถามกลับ
“ถึงงั้นก็เถอะ ผมก็รู้สึกผิดอยู่ดี”
“งั้นต่อไปนี้เราก็ไม่ต้องมีอะไรกันจนกว่าจะแต่งงานดีไหมคะ”
“เฮ้ย ! ใครบอกว่าจะทำแบบนั้น” ชายหนุ่มร้องสะดุ้งทันที